این شیء بسیار رایج، تاریخچه بسیار طولانی و جذابی دارد که از قرن ها و قرن ها قبل شروع شده و هنوز هم ادامه دارد.
در حال حاضر بخشی جدایی ناپذیر از زندگی روزمره ما است، اما چه کسی ساعت را اختراع کرد؟
بیایید با هم دریابیم که چگونه از ساعت خورشیدی مچی و ساعت‌های آونگی در طول قرن‌ها به ساعت‌های مچی کوارتز رسیدیم.
از سایه تا ماسه تا مکانیک: چه کسی ساعت را اختراع کرد؟
یک ساعت زمان را با تقسیم آن به واحدهای اندازه گیری اندازه گیری می کند که به ما امکان می دهد در طول هر روز جهت گیری کنیم.
اما چه کسی ساعت را اختراع کرد و فهمید که چگونه ابزاری بسازد که این کار را به کارآمدترین روش انجام دهد؟ پاسخ با توجه به نوع و دوره متفاوت است.
یقیناً اولین رویکرد برای اندازه‌گیری زمان پایه‌های آن در علم نجوم و ریشه آن در سرزمین مصر باستان بود.
مصریان در واقع راهی برای علامت‌گذاری فازهای روز با استفاده از میله‌ای خاص با یک ربع، ساعت آفتابی، پیدا کرده بودند که سایه آن این امکان را به وجود می آورد که بفهمیم در چه زمانی از روز، تقریباً.
ساعت‌های آفتابی در سادگی‌شان آن‌قدر مفید بودند که در قرون وسطی حتی به «قابل حمل» تبدیل شدند، تا اینکه ساعت شنی شنی (آب برای مصریان نیز شناخته می‌شد) در حدود قرن چهاردهم به کار گرفته شد.
با این حال، در اواخر قرن سیزدهم بود که ساعت‌های مکانیکی برای اولین بار ظاهر شدند.
آن‌ها ساعت‌هایی «ابتدایی» بودند که به لطف یک طناب و وزنی که قادر به وارد کردن چرخ دنده‌ها بود، کار می‌کردند.
با این حال، تا قرن شانزدهم بود که اولین مدل‌های جیبی که به پیتر هنلین نسبت داده می‌شد، به عنوان مخترع واقعی ساعت‌های مدرن معرفی شدند.
تنها در سال 1657، مکانیسم عملیاتی بیشتر شد و اولین ساعت آونگی، که توسط هلندی کریستیان هویگنس اختراع شد، برای اولین بار ساخته شد.
هم گالیله گالیله و هم کریستیان هویگنس در سال‌های گذشته بر روی مکانیسم آونگ کار کرده بودند، و سپس موفق شدند سیستم فنر مارپیچی و چرخ تعادل را توسعه دهند که برای آسان‌تر کردن استفاده از ساعت جیبی ضروری است.
