تینرها مایعات شیمیایی فراری هستند که برای رقیق کردن رنگ ها استفاده می شوند.
این مایعات همچنین می توانند خواص رنگ را بهبود بخشند، تینرها در خواص رنگ، زمان خشک شدن لایه رنگ و خواص نهایی رنگ تشکیل شده نقش تعیین کننده ای دارند.
انتخاب صحیح تینر بر ویسکوزیته، خواص برشی، قابلیت پاشیدن، سرعت خشک شدن و بسیاری از خواص رنگ دیگر تأثیر می گذارد.
ویژگی های انتخاب تینر مناسب عبارتند از؛ حلالیت – سرعت تبخیر – نقطه جوش – نقطه اشتعال و اشتعال – سمیت – سایر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی تینرها مانند چگالی، رنگ، رطوبت – ضریب شکست نور و درصد غیر فرارها باید در نظر گرفته شود.
در فرمولاسیون رنگ ها رزین های مورد استفاده عمدتا پلیمری و آلی بوده و ساختار کریستالی ندارند.
این مواد در تینر کوره ای حل می شوند و غلظت محلول به نوع رزین و تینر و درصد این مواد بستگی دارد.
تینرها باید متناسب با رنگ انتخاب شوند. برخی از انواع رنگ ها فقط در تینر مخصوص حل می شوند.
قدرت رقیق کننده حلال قابلیت نازک شدن است، به عبارت دیگر، هر چه نازکتر ویسکوزیته رنگ کمتر باشد، ویسکوزیته رنگ کمتر و رنگ نازکتر می شود و روانتر می شود.
با تشکیل یک لایه رنگ روی سطح تینر باید به تدریج تبخیر شده و از سطح خارج شود.
میزان تبخیر باید مطابق با زمان خشک شدن رنگ باشد تا کیفیت بهتری حاصل شود.
نقطه اشتعال هر مایع قابل احتراق کمترین درجه حرارتی است که مایع را با شعله یا جرقه ای کوچک تبخیر می کند.
چه در انبارداری، چه در حمل و چه هنگام استفاده از تینرها، نقطه اشتعال نازکتر باید در نظر گرفته شود.
تینرها نه تنها از نظر محیط زیست برای انسان خطرناک هستند، بلکه برای محیط زیست نیز خطرناک هستند.
آنها حامل روغن های طبیعی هستند و باعث آسیب پوست و جذب از طریق پوست می شوند.
یکی دیگر از عوامل در تشخیص تینر رنگ این است که یکی از مهم ترین ویژگی های آنهاست و نشان دهنده خلوص، خلوص و خلوص ظروف آنهاست.
