بهداشت و نظافت فردی از مسائل مهم بود.
در آن زمان صابون دستشویی لوکس تازه تولید شده بود.
در قرون وسطی، رفتن به حمام بسیار رایج بود و پاکسازی بدن بهتر از آن چیزی بود که معمولاً تصور می شد.
تا زمان شیوع طاعون و وبا بود که شستشوی آب متوقف شد.
از آنجایی که راه های انتقال ناشناخته بود، اعتقاد بر این بود که آب حمام بدن را به روی عوامل بیماری زا باز می کند.
متوجه نشدی که به خاطر کوچه های کثیف و جویبارهای جلوی خانه ها و موش هاست. خشک شویی استفاده شد.
عوامل بیماری زا، و همچنین شپش و کک به عنوان ناقل، قادر به انتشار بدون مانع بودند.
تا قرن هفدهم، پزشکان در اروپا معتقد بودند که آب و هوا برای بدن مضر هستند.
لباس به عنوان محافظت در برابر این عناصر مضر عمل می کرد.
این پودر همچنین به منظور بسته شدن بدن از بیرون انجام می شود.
لباس زیر عرق بدن را خیس کرده است.
تصور می شد که بدن از این طریق پاک می شود.
در قرن هفدهم، پادشاه فرانسه لویی چهاردهم با آوردن بهترین صابون سازها به ورسای به شکوفایی مجدد صابون کمک کرد.
او بود که قانون خلوص صابون را در سال 1688 صادر کرد که امروزه نیز شناخته شده است.
در نتیجه، اگر صابون حاوی حداقل 72 درصد روغن خالص باشد، از کیفیت بالایی برخوردار است. در اواسط قرن هفدهم، کارخانه های صابون سازی بزرگ تری در شهرهای فرانسه مانند مارسی (شهری با سنت صابون سازی بسیار طولانی، از زمان تولد مسیح)، تولون و لیون تأسیس شد.
در سال 1790، Nicolas Leblanc فرانسوی (1742-1806) برای اولین بار موفق به تولید مصنوعی مقادیر بیشتری نوشابه شد که می توانست جایگزین پتاس استفاده شده قبلی شود.
در سال 1829 حدود 4000 تن صابون در فرانسه تولید شد.
در آن زمان در انگلستان و آلمان کارخانه های صابون سازی مهمی وجود داشت.
در آن زمان از صابون ها برای تمیز کردن پارچه، منسوجات و چوب نیز استفاده می شد.
از صابون در شستشوی منسوجات با بخار نیز استفاده می شد، اما تشکیل صابون آهکی یک نقطه ضعف بود، بنابراین آب مورد استفاده ابتدا بدون آهک با محلول سودا ساخته شد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.